Trzydzieści lat temu obecny budynek i otoczenie szkoły wyglądały zupełnie inaczej. Spróbujcie wyobrazić sobie ogrodzoną szkołę, jeszcze nieocieploną bez dobudowanej sali gimnastycznej, duże podwórko bez boiska szkolnego i maleńki parking. Obok ulicy Krakowskiej rosło tylko kilka krzewów, a na podwórku dwa wielkie drzewa, których już nie ma, bo na ich miejscu stoi sala gimnastyczna. Po wielu latach mamy dorodne drzewa
w ustronnej części podwórka sadzone przed laty przez nauczycieli. Mamy różne krzewy, piękny ogródek szkolny, owocowy sad, budki lęgowe, karmniki i poidełka dla ptaków, domek dla jeży, domki dla owadów, sadzawkę dla żaby, kompostownik oraz drewniane ławki i stoły umożliwiające prowadzenie zajęć na świeżym powietrzu, a także mały plac zabaw
dla najmłodszych. Szkoła i jej otoczenie stają się dzięki wspólnym działaniom coraz piękniejsze. Szkoda jedynie, że nie mamy cudownego czerwonego krzesła spełniającego życzenia tak jak w powieści Andrzeja Maleszki dla młodych czytelników pt. Magiczne drzewo. Moglibyśmy wtedy wyczarować większe, jeszcze lepiej wyposażone sale lekcyjne,
w których pomieściliby się wszyscy uczniowie i przedszkolaki. Uczniów mamy coraz więcej
i robi się naprawdę ciasno. Wszystkim chcielibyśmy stworzyć jak najlepsze warunki nauki.
Odkąd pamiętam staraliśmy się wpajać naszym uczniom, że ochrona środowiska, dbałość o świat zwierząt i roślin są naszą powinnością i koniecznością dziejową, bo
na placecie Ziemia jesteśmy tylko gośćmi, którzy odejdą, zostawiając po sobie dobrą albo złą pamięć. W globalnym znaczeniu chodzi o to, żeby ludzie wszystkich nacji zrozumieli, że odpowiedzialność za dobrostan Ziemi jest w interesie ludzkości, która nie może jedynie zachłannie eksploatować dostępnych zasobów bez liczenia się z kosztami, bo wkrótce może zabraknąć najbardziej pożądanych dóbr, jakimi są: czysta woda, powietrze
i nieskażona gleba. Świat piękny, kolorowy, różnorodny, zadziwiający wspaniałymi formami krajobrazu, fauny i flory wart jest naszych największych poświęceń, żeby mógł trwać.
22 kwietnia to od lat Międzynarodowy Dzień Ziemi, podczas którego ludzie starają się przypominać innym o konieczności proekologicznych zachowań. Bez nich zaleją nas rzeki ścieków i zasypią góry śmieci. Co możemy zrobić, żeby było lepiej? Każdy indywidualnie może wiele, a w zespole jeszcze więcej.
Nasza szkoła w tym roku przystąpiła, jak zapewne inne szkoły naszej gminy, do akcji ogłoszonej przez Urząd Marszałkowski oraz Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego „Posprzątajmy Małopolskę na wiosnę! 2022”. Wszystkie oddziały przedszkolne i szkolne zaangażowały się w sprzątanie. Zaprosiliśmy do niego także uczniów z Ukrainy uczęszczających do oddziału przygotowawczego. Sprzątaliśmy tylko najbliższe otoczenie szkoły, głównie wały wokół popularnej ścieżki rowerowej. Każda grupa przyniosła worki pełne różnorodnych śmieci. Jak to możliwe, że umiejąc już dobrze segregować odpady i wiedząc, że porzucanie ich byle gdzie dramatycznie wpływa na stan środowiska naturalnego, nadal nie potrafimy zadbać o własne śmieci, które produkujemy podczas spacerów, wycieczek, przemieszczania się do miejsc pracy i rekreacji? Tak niewiele potrzeba, aby było dobrze. Papierek po batoniku, butelkę po napoju oraz odpady biodegradowalne wystarczy zapakować do własnego plecaka, torby lub torebki i zabrać do domu, a po powrocie wrzucić do odpowiedniego pojemnika. Warto też schylić się po cudze porzucone bezmyślnie śmieci, aby pokazać, że zależy nam na naturalnym pięknie. Właśnie dlatego z takim uporem co roku przypominamy o naszych obowiązkach względem przyrody
i poprzez konkretne działania chcemy wspomagać nasze środowisko. Wiedząc o roli owadów zapylających, postanowiliśmy pomóc im w zbieraniu pożytku. Najmłodsi posiali kwietną łąkę na przygotowanym przez starszych poletku. Teraz będą doglądać swoją uprawę i obserwować owady pojawiające się na kwiatach.
Małgorzata Gawlińska
